قدری تأمّل اختیار کن

هرگز شنیده ای که یار و اغیار در قلبی بگنجد ؟

پس اغیار را بران تا جانان بمنزل خود در آید.

ای پسر خاک

جمیع آنچه در آسمانها و زمین است برای تو مقرّر داشتم

مگر قلوب را که محلّ نزول تجلّی جمال و اجلال خود معیّن فرمودم

و تو منزل و محلّ مرا بغیر من گذاشتی

چنانچه در هر زمان که ظهور قدس من آهنگ مکان خود نمود

غیر خود را یافت

اغیار دید و لا مکان بحرم جانان شتافت

و مع ذلک ستر نمودم و سرّ نگشودم و خجلت ترا نپسندیدم